Βαγγέλης Μαρινάκης: Εννέα χρόνια στο τιμόνι του Ολυμπιακού
Εννέα χρόνια. Από το ιστορικό απόγευμα που ο Ολυμπιακός άλλαξε χέρια. Και μαζί άλλαξε μέλλον…
Εννέα χρόνια. Και όμως σα να ήταν χθες. Εκείνος ο «τεράστιος» θόρυβος που σηκώνει το λιμάνι σε κάθε τι που αποφασίζει για το παρόν και το μέλλον του Ολυμπιακού. Η κουβέντα. Για τον Σωκράτη Κόκκαλη που συμπληρωμένο χρόνο, έμοιαζε να θέλει να απεμπλακεί. Κυρίως όμως για το νέο. Ο Βαγγέλης Μαρινάκης: Ο γιος του Μιλτιάδη. Μεγαλωμένος μέσα στο Καραϊσκάκη.
Ήταν 18 Ιούνη του 2010. Έφτασε 18 Ιούνη του ΄19. Πότε πέρασε… Και αυτό το τελευταίο είναι ίσως η μεγαλύτερη απόδειξη της επιτυχίας του.
Σε αυτά τα εννέα χρόνια ένα μέγεθος όπως η ΑΕΚ γκρεμίστηκε ως την τρίτη κατηγορία, μέχρι να ξαναβγεί πάνω από τη στάθμη του νερού. Ένας κολοσσός όπως ο Παναθηναϊκός καταλαβαίνει τα δικά του «πέτρινα». Σε αυτά τα εννέα χρόνια ανέλαβε τον ΠΑΟΚ…μισοπεθαμένο, ο Ιβάν Σαββίδης και χρόνο με το χρόνο κατάφερε να αλλάξει τη μοίρα του.
Στα ίδια χρόνια που ο Άρης βρέθηκε με πάνω και κάτω ασανσέρ ως ότου ορθοποδήσει. Που χάθηκε οριστικά ο Ηρακλής.
Αυτή είναι μάλλον και η πιο δίκαιη σύγκριση. Τι πέρασαν ή τι περνούν οι άλλοι στην πιο δύσκολη δεκαετία, μεταπολεμικά για την Ελλάδα. Και πως ο Ολυμπιακός έμεινε στον αφρό. Όταν μάλιστα το καλοκαίρι του ΄10 ήταν στην πιο δύσκολη θέση από όλους. Με σαράντα εκατ ευρώ «τρύπα» στα ταμεία του. Με άδειο το ρόστερ. Με την ομάδα να έχει τερματίσει με το ζόρι (5η) στα πλέι-οφ που προηγήθηκαν.
Οι Πειραιώτες μπήκαν στο νερό και βγήκαν… δίχως να τους άγγιξε ούτε σταγόνα: Πρωτάθλημα με την πρώτη κόντρα στον πανίσχυρο «πολυμετοχικό» και τελικά ισοφάριση του δικού τους ρεκόρ με 7 σερί. Μεγάλες νύχτες Τσάμπιονς Λιγκ με νίκες κόντρα σε πρωταθλήτριες ομάδες της Αγγλίας (Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ), Ιταλίας (Γιουβέντους), Γερμανίας (Ντόρτμουντ), Ισπανίας (Ατλέτικο Μαδρίτης) και Γαλλίας (Μονπελιέ) και διπλά (Μασσαλία, Emirates) πέρα από το νου. Σπουδαίοι προπονητές που φεύγοντας από εδώ έφτασαν ως την ελίτ (Βαλβέρδε, Ζαρντίμ, Σίλβα). Ελληνόπουλα που έχτισαν μεγάλες καριέρες (Μανωλάς, Μήτρογλου Χολέμπας, Σάμαρης κλπ). Ξένοι που έγιναν δικοί μας για πάντα (Μιραλάς, Φουστέρ).
Και αν τα πρόσωπα και οι τίτλοι έρχονται και φεύγουν: Υπάρχουν άλλα. Πιθανότατα πιο σημαντικά στο ζύγι. Σήμερα 18 Ιουνίου ο Ολυμπιακός έχει διαθέσει ήδη 15.000 διαρκείας για την επόμενη σεζόν. Η μεγαλύτερη απόδειξη της αποδοχής, της ασφάλειας, της εμπιστοσύνης που νιώθει ο κόσμος.
Σήμερα ο Ολυμπιακός διαθέτει ένα από τα καλύτερα αθλητικά κέντρα στην Ευρώπη, που πρόσφατα έφεραν στο σημείο τον πολύ Ματιέ Βαλμπουενά να λέει πως όσα είδε στον Ρέντη «δεν τα έχω δει στα κέντρα της Λιόν, και της εθνικής Γαλλίας». Ένα τεράστιο περιουσιακό στοιχείο μέσα από το οποίο ξεπήδησε ο Παναγιώτης Ρέτσος των 22 εκατ ευρώ που τον έβαλαν στην πτήση για το Λεβερκούζεν.
Σήμερα ο Ολυμπιακός είναι «υπόδειγμα» για την UEFA σε ότι αφορά στο Financial Fair Play. Σήμερα έχει καταφέρει να δημιουργήσει μια ποδοσφαιρική «βιτρίνα» στην οποία έρχεται η Γουέστ Χαμ με 14 εκατ ευρώ για τον Φορτούνη και η απάντηση είναι «να πάτε στο καλό». Που το ρόστερ της ομάδας πέραν του αρχηγού διαθέτει τουλάχιστον άλλους τέσσερις-πέντε ποδοσφαιριστές με χρηματιστηριακή αξία άνω των 10 εκατ ευρώ.
Που η εταιρία είναι πανίσχυρη. Και που χάρη στον τρόπο λειτουργίας και την σύνδεση με το ποδόσφαιρο όχι μόνο επιβίωσε ο Ερασιτέχνης (ο οποίος καλοκαίρι του ΄10 είχε 7 εκατ ευρώ χρέη) αλλά μετατράπηκε σε έναν από τους πιο ισχυρούς πολύ-αθλητικούς συλλόγους παγκοσμίως. Κάπου διάβασα ότι ο πρόσφατος τελικός Τσάμπιονς Λιγκ του πόλο, ήταν ο 35ος ευρωπαϊκός τελικός στην ιστορία του Ολυμπιακού!
Οι Ερυθρόλευκοι μεγαλώνουν στα χέρια του Βαγγέλη Μαρινάκη. Γιγαντώνονται. Εξελίσσονται σε μια τεχνοκρατική δύναμη. Έχοντας ξεπεράσει καιρό τώρα το στενό αθλητικό πλαίσιο. Η συνεργασία τους με το Harvard. Η αλησμόνητη κοινωνική προσφορά τους, σε κάθε ανάγκη της ίδιας της Ελλάδας. Είναι έργα του Βαγγέλη Μαρινάκη όλα αυτά. Του ανθρώπου που τον καταδίωξαν όσο κανέναν άλλο στην αθλητική κοινωνία. Που στήθηκαν αφηγήματα και ολόκληρες «μηχανές» για να τον σταματήσουν. Αλλά που τον έκαναν δυνατότερο. Και περισσότερο αποφασισμένο από ποτέ.
Του Βαγγέλη Μαρινάκη. Που μεγάλωσε μες το Καραϊσκάκη. Του γιου, του Μιλτιάδη.