آیا دوران غولهای سیاست در ایران گذشته است؟
توان جامعهی امروز ایران برای ساختن سیاستمداران استخواندار چقدر است؟ چرا ایران مانند قرنهای نوزدهم و بیستم، سیاستمدارانی ندارد که تنها یا در کنار هم قدرت اثرگذاری عمیقی داشته باشند؟ آیا باید پذیرفت که دوران سیاستمداران کاریزماتیک گذشته است؟