Бахтнинг олис манзили (37-қисм)
Шу гапни бекор айтибман. Живакунинг уч-тўрт шотири тепкилашга тушиб кетишди, оёқ-қўлим боғлиқлигидан ҳимояланолмай, ҳамма зарбаларни қабул қилавердим. Бу “бўрон” тахминан икки дақиқалар давом этди. Живаку ишора қилди, шекилли, тепкилаётганлар тўхташди. — Маромига етдими? — деди Живаку ҳиринглаб ва мен жавоб беришга улгурмасимдан шотирларига: — Хонимчасининг ёнига ўтқазинглар, — дея буйруқ берди. Рена билан ёнма-ён ўтирибмиз, […]