Сондағы қорыққаным-ай!
Бір күні осы Қарағандыда тұратын Салқымбаев Хұсайын деген кісінің үйіне өздерінің елде тұратын Рүстембай баласы Нашарбек деген замандасы келеді. Ол кісі кәзір осы Қарағандының батыс жағында Нұра ауданында тұрады. Ол кезде елге радионың таралмаған кезі. Қарағандының өзінде жаңа ғана орнатылған...
Етті алдарына жаңа ғана ала бергенде, төрде отырған қонақ Нашекеңнің көкжелкесінен радио сайрап қоя береді. Артына жалт қарайды, ешкім жоқ. Тек бір дөңгелек тарелка тұр. Сөйлеп тұрған да сол. Ет турауға ыңғайланып жазып алған бәкісі қолынан түсіп кетеді.
Қорыққанын сезген Хұсекең:
— Қорықпаңыз, бұл — радио. Мұны «радио» дейді. Жер-жерден хабар алып тұратын нәрсе.
— Ой, тоба-ай! Қорқып қалғаным-ше, —...