სტრასბურგის სასამართლოს გადაწყვეტილება - 3 საქმის დეტალები მოკლედ

28 ივნისს საქართველოს იუსტიციის სამინისტროს ადამიანის უფლებათა ევროპული სასამართლოსგან ეცნობა, რომ 18 ივლისს ცნობილი გახდებოდა სტრასბურგის სასამართლოს გადაწყვეტილებები საქართველოს წინააღმდეგ სამ სხვადასხვა საქმეზე. ესენია: 

ტელეკომპანია „რუსთავი 2“, ლევან და გიორგი ყარამანიშვილები და ტელევიზია „საქართველო“ საქართველოს წინააღმდეგ

ვაზაგაშვილი და შანავა საქართველოს წინააღმდეგ

გოგალაძე საქართველოს წინააღმდეგ

“რუთსავი 2”-ს საქმე

2015 წლიდან ტელეარხის ყოფილი მფლობელი, ქიბარ ხალვაში სასამართლოს ნასყიდობის იმ ხელშეკრულების გაუქმებას ითხოვდა, რომლითაც 2006 წელს ტელეკომპანიაში მისი წილი 269 ათას დოლარად გაასხვისა. ის ამბდა, რომ აღნიშნული თანხა საერთოოდ არ მიუღია.

რას დაობდა ქიბარ ხალვაში?

ხალვაში ამტკიცებდა, რომ 13 წლის წინ სამართლებრივ ენაზე - ე.წ “ამორალური გარიგების” მსხვერპლი გახდა და კომპანიის წილი იმაზე ნაკლებ ფასად დათმო ვიდრე მისი საბაზრო ღირებულება რეალურად იყო. რეალური ღირებულების დასადასტურებლად კი ის ლევან სამხარაულის სახელობის ექსპერტიზის ეროვნული ბიუროს დასკვნას იშველიებდა. ამ დოკუმენტის მიხედვით, ხალვაშის მიერ არხის გასხვისების მომენტში ტელეკომპანიის ღირებულება 7 მილიონი ლარი იყო. 

სარჩელი საქალაქო სასამართლოში 2015 წელს შევიდა. ქიბარ ხალვაშის ადვოკატი პაატა სალია ამბობდა, რომ “რუსთავი 2”-ის შემდგომი მფლობელები წლების განმავლობაში ფიქტიურად იცვლებოდნენ.  მისი მტკიცებით, ქიბარ ხალვაშის შემდეგ ეს ფიქტიური მფლობელები “არაკეთილსინდისიერი შემძენები” გამოდიოდნენ. ის სასამართლოში იშველიებდა საქართველოს სამოქალაქო კოდექსის 187-ე მუხლს, სადაც წერია, რომ კეთილსინდისიერად არ შეიძლება ჩაითვალოს შემძენი, რომელმაც იცოდა ან უნდა სცოდნოდა, რომ გამსხვისებელი არ იყო მესაკუთრე.

“რუსთავი 2”-ს მფლობელების ძმები ყარამანიშვილების ადვოკატები კი ამბობდნენ, რომ ხალვაშის მიერ წარდგენილი სამხარაულის დასკვნა არასრულყოფილ დოკუმენტაციაზე დაყრდნობით იყო შედგენილი და რვა დოკუმენტის ნაცვლად მხოლოდ ორს ეყრდნობოდა: კომპანიის წესდებასა და ბუღალტრულ ნაშთებს, რაც არ იყო საკმარისი. 

საქმე საქალაქო სასამართლოში

ძმებ ყარამანიშვილებს საქალაქო სასამართლოში ზაზა ბიბილაშვილი წარმოადგენდა. მისი განცხადებით, ხალვაშის კუთვნილმა კომპანია “შპს პანორამამ” ტელეკომპანიის 90%-იანი წილი 2004 წელს 250 ათას დოლარად იყიდა, დარჩენილი 10% კი ნიკა ტაბატაძისგან 200 დოლარად შეიძინა. ადვოკატის განმარტებით, ხალვაშმა 2006 წელს საკუთარი წილის 15 ათასი დოლარით ძვირად გაყიდა, რაც “რუსთავი - 2”-ის რეალური საბაზრო ფასი იყო. ადვოკატის მტკიცებით, ამის გამო ხელშეკრულება ვერ ჩაითვლებოდა “ამორალურ გარიგებად”.

საბოლოოდ, მოსამართლე თამაზ ურთმელიძემ ნაწილობრივ დააკმაყოფილა ბიზნესმენ ქიბარ ხალვაშის სარჩელი, გააუქმა ტელეკომპანია „რუსთავი 2“-ს ამჟამინდელი მეწილეების საკუთრების უფლება და კომპანიის მფლობელებად ქიბარ ხალვაში და შპს "პანორამა" აღიარა. ამგვარად, პირველი ინსტანციის მოსამართლემ შვიდი მოთხოვნიდან მხოლოდ ორი დააკმაყოფილა. 2015 წლის 5 აგვისტოს სასამართლოს გადაწყვეტილებით “ღუსთავი 2”-ს ყადაღა დაადეს. 

საქმე სააპელაციო სასამართლოში

საქალაქო სასამართლოს განაჩენი შემდეგ ინსტანციაში გასაჩივრდა. თბილისის სააპელაციო სასამართლომ  2016 წლის 10 ივნისს ტელეკომპანია „რუსთავი 2“-ის საკუთრებაზე მფლობელების დავაში გადაწყვეტილება ქიბარ ხალვაშის სასარგებლოდ მიიღო. სასამართლო კოლეგიამ შორენა ყაველაშვილის, ნატალია ნაზღაიძისა და ნათია გუჯაბიძის შემადგენლობით ძალაში დატოვა პირველი ინსტანციის განაჩენი და კომპანიის მფლობელებად ქიბარ ხალვაში და შპს „პანორამა“ მიიჩნია. „რუსთავი 2“-ის ადვოკატებმა სააპელაციო სასამართლოს გადაწყვეტილება უზენაეს სასამართლოში გაასაჩივრეს.

საქმე უზენაეს სასამართლოში 

უზენაეს სასამართლოში კი საქმის არსებითი განხილვა ზეპირი მოსმენის გარეშე 2017 წლის დასაწყისში დაიწყო. უზენაესი სასამართლოს კოლეგიამ მიიჩნია, რომ საქმე განსახილველად დიდ პალატას უნდა გადასცემოდა. 

პალატა 9 მოსამართლისგან დაკომპლექტდა. ესენი იყვნენ: ნინო გვენეტაძე, მზია თოდუა, ვასილ როინიშვილი, ეკატერინე გასიტაშვილი, პაატა ქათამაძე, ბესარიონ ალავიძე, მაია ვაჩაძე, ზურაბ ძლიერიშვილი და გიორგი შავლიაშვილი. 2017 წლის მარტში უზენაესმა სასამართლომ “რუსთავი 2” ქიბარ ხალვაშსა და მის კომპანია შპს პანორამას მიაკუთვნა. 

სტრასბურგის გადაწყვეტილება

საჯარო რეესტრში შესაბამისი გადაწყვეტილების დარეგისტრირების შემდეგ ტელევიზია ქიბარ ხალვაშის საკუთრებაში უნდა გადასულიყო, თუმცა  2017 წლის 3 მარტს სტასბურგის ადამიანის უფლებათა ევროპულმა სასამართლომ მორიგე მოსამართლის გადაწყვეტილებით 39-ე მუხლის საფუძველზე უზენაესი სასამართლოს გადაწყვეტილების აღსრულების შეჩერების გადაწყვეტილება მიიღო. ეს გადაწყვეტილება გადაუდებელ შემთხვევებში მიიღება, ძირითადად გამოუსწორებელი ზიანის გარდაუვლი რისკის არსებობის დროს.

აღსანიშნავია, რომ “რუსთავი 2”-მა საკონსტიტუციო სასამართლოსაც მიმართა, ჯერ კიდევ მაშინ, როცა საქმე საქალაქო სასამართლოში განიხილებოდა. საქმე საკონსტიტუციო სასასამართლოში ეგრეთ წოდებული ამორალური გარიგების საფუძველზე ქიბარ ხალვაშის წილის ნასყიდობის ხელშეკრულების ბათილობას შეეხებოდა. განხილვა თითქმის 2 წელი გაჭიანურდა.  2017 წლის დეკემბერში, სტრასბურგის გადაწყვეტილების შემდეგ, საკონსტიტუციო სასამართლომ ეს სარჩელი არ დააკმაყოფილა. 

“რუსთავი 2”-ის მოკლე ისტორია 

რუსთავი 2-მა 1994 წელს შეიქმნა. მისი დამფუძნებლები ეროსი კიწმარიშვილი, დავით დვალი და ჯარჯი აქიმიძე იყვნენ. დვალი და აქიმიძე 2004 წლამდე ფლობდნენ ლეტეკომპანიის წილებს. ისინი ამბობენ რომ „ნაციონალური მოძრაობის“ მთავრობამ “ ყაჩაღობის წესების სრული დაცვით, გამოსძალა რუსთავი 2 მის დამფუძნებლებს და კანონიერ მფლობელებს”. საქმის ხანდაზმულობის 15 წლიანი ვადა 2019 წლის 16 ივნისს იწურებოდა, თუმცა პროკურატურამ 17 ივნისს გაავრცელა განცხადება, სადაც ნათვამია, რომ  ,რუსთავი 2“-ის დამფუძნებლების ქონებრივი უფლების იძულებით გადაცემის საქმეზე გამოძიება გაგრძელდება და მისი შეწყვეტის საფუძვლები არ არსებობს.  

რაც შეეხება კიდევ ერთ დამფუძნებელს, ეროსი კიწმარიშვილს, 2014 წლის ზაფხულში, ის თავის ავტომობილში, გარდაცვლილი იპოვეს. მას თავში ტყვია ჰქონდა მოხვედრილი. გამოძიებას თვითმკვლელობის მუხლით დაიწყო. ოჯახს კი ამ ვერსიის არ სჯერა. ეროსი კიწმარიშვილმა გარდაცვალებამდე 2 წლით ადრე განაცხადა: “მე მინდა ვუთხრა ბიძინა ივანიშვილს, როცა “რუსთავი 2”-ზე საუბრობს, თვალებში მე შემომხედოს, იმიტომ რომ ძალიან ბევრი რამ ვიცით მეც და მანაც, ისეთი რისი გამომჟღავნებაც ბევრ ადამიანს დააზარალებს”. 

მედიის განვითარების ფონდის თანახმად “რუსთავი 2”- 20-ჯერ შეეცვალა მფლობელები. 

1994 - შპს საინფორმაციო-სარეკლამო სააგენტო გამა პლიუსი - ჯარჯი აქიმიძე (40%), დავით დვალი (30%), ეროსი კიწმარიშვილი (30%).

1996 - ჯარჯი აქიმიძე (33,3%), დავით დვალი (33,3%), ეროსი კიწმარიშვილი (33,3%);

2001 - დავით დვალი (30%), ჯარჯი აქიმიძე (30%), ეროსი კიწმარიშვილი (30%), ნიკოლოზ ტაბატაძე (10%);

2004 - პაატა კარსანიძე (60%), ეროსი კიწმარიშვილი (30%), ნიკოლოზ ტაბატაძე (10%);

2004 - ქიბარ ხალვაში (60%), ეროსი კიწმარიშვილი (30%), ნიკოლოზ ტაბატაძე (10%);

2004 - შპს პანორამა (30%), ქიბარ ხალვაში (60%), ნიკოლოზ ტაბატაძე (10%);

2004 - შპს პანორამა (40%), ქიბარ ხალვაში (60%);

2006 - შპს პანორამა (40%), ქიბარ ხალვაში (38%), შპს საქცემენტი (22%);

2006 - შპს პანორამა (40%), ქიბარ ხალვაში (38%), შპს ჰოლდინგი საქართველოს ინდუსტრიული ჯგუფი (22%);

2006 - შპს ჰოლდინგი საქართველოს ინდუსტრიული ჯგუფი (22%); შპს გეო-ტრანსი (78%);

2006 - შპს ჰოლდინგი საქართველოს ინდუსტრიული ჯგუფი (45%), DELGADO RESOURCES LTD (55%);

2007 - კორპორაცია გეომედია გრუპი (55%), ჰოლდინგი საქართველოს ინდუსტრიული ჯგუფი (45%);

2008 - კორპორაცია გეომედია გრუპი (40%), ჰოლდინგი საქართველოს ინდუსტრიული ჯგუფი (30%), ირაკლი ჩიქოვანი (30%);

2009 - ჰოლდინგი საქართველოს ინდუსტრიული ჯგუფი (30%), DEGSON LIMITED (70%);

2011 - DEGSON LIMITED (70%) შპს ჩემექსიმ ინტერნეშენალი (30%);

2011 - გიორგი გეგეშიძე (10%), ლევან ყარამანიშვილი (90%);

2012 - გიორგი გეგეშიძე (10%), ლევან ყარამანიშვილი (50%), შპს მედია ჯორჯია (40%);

2012 - გიორგი გეგეშიძე (10%), ლევან ყარამანიშვილი (50%), გიორგი ყარამანიშვილი (40%);

2012 - გიორგი გეგეშიძე (9%), ლევან ყარამანიშვილი (22%), გიორგი ყარამანიშვილი (18%), შპს ტელეკომპანია საქართველო (51%);

2014 - ნინო ნიჟარაძე (9%), ლევან ყარამანიშვილი (22%), გიორგი ყარამანიშვილი (18%), შპს ტელეკომპანია საქართველო (51%);

ვაზაგაშვილის საქმე 

2006 წლის 2 მაისს დილის 10 საათზე  შსს-ს კრიმინალური პოლიციის მიერ კორტებთან ჩატარებულ  სპეცოპერაციას ზურაბ ვაზაგაშვილისა და ალექსანდრე ხუბულოვის სიცოცხლე შეეწირა. სპეცოპერაცია, რომელსაც "კორტების ტრაგედია" შეარქვეს, სანდრო გირგვლიანის და ბუტა რობაქიძის მკვლელობებთან ერთად “ნაციონალური მოძრაობის” ხელისუფლების დროს მომხდარ ყველაზე გახმაურებულ საქმედ იქცა.

რა მოხდა კორტებთან? 

შსს-ს სპეცოპერაციიდან რამდენიმე საათში, საგანგებო ბრიფინგი  გამართა კრიმინალური პოლიციის უფროსმა ირაკლი ქადაგიძემ.

მისი თქმით „მაკაროვის", „ჩეზეს" და „ვალტერის" სისტემის ოთხი პისტოლეტით შეიარაღებული დამნაშავეები შავი ფერის  BMW-ს ავტომანქანით ბარათაშვილის ხიდის მიმართულებით მოძრაობდნენ. სპეცოპერაცია  ოპერატიული ინფორმაციის საფუძველზე დაიწო, რომლის მიხედვითაც ყაჩაღური ჯგუფის წევრები ერთ-ერთი ბინის დასაყაჩაღებლად მიდიოდნენ. ხუბულოვისა და ვაზაგაშვილის ლიკვიდაცია კი გარდაუვალი გახდა, რადგან მათ სპეციალური დანიშნულების რაზმს შეიარაღებული წინააღმდეგობა გაუწიეს.

22 წლის ზურა ვაზაგაშვილი თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტში, ეკონომიკის ფაკულტეტის მეოთხე კურსზე სწავლობდა. ოჯახის თქმით სიკვდილის დღეს ის გამოცდაზე მიდიოდა. მის მიმართ სისხლის სამართლის საქმე არასდროს ყოფილა აღძრული.

გამოძიება ყაჩაღური თავდასხმის მომზადების ფაქტზე დაიწყო. მოგვიანებით კი პროკურატურამ კიდევ ერთი გამოძიება დაამატა - პოლიციის მიერ სპეცოპერაციის დროს კანონის შესაძლო დარღვევის თაობაზე. თუმცა, ეს გამოძიება 2007 წლის აპრილში დაიხურა.

საქმეში მნიშვნელოვანი შეუსაბამობები იყო:

სახალხო დამცველის მიმართვით,  დამოუკიდებელი ექსპერტიზის სამეცნიერო კვლევითმა ცენტრმა ჩაცხრილული მანქანა გამოიკვლია. ალტერნატიულმა ექსპერტიზამ  აჩვენა, რომ შავ BMW-ში ყველა ტყვია მხოლოდ შემავალი იყო და მანქანაში მსხდომებს იარაღი არ გამოუყენებიათ. ამავე ექსპერტიზის დასკვნის მიხედვით კი, სამართალდამცავი ორგანოების წარმომადგენლებმა  840 ტყვია ისროლეს.

ასევე კითხვის ნიშნები ჩნდებოდა მანქანაში აღმოჩენილ იარაღთან დაკავშირებით. გამოძიების მასალებში ერთ-ერთ დოკუმენტში ეწერა, რომ პოლიციამ ოთხივე იარაღი მანქანის უკანა სკამზე იპოვა. სხვა დოკუმენტში, სადაც ასევე ეწერა, რომ პოლიციამ 4 იარაღი იპოვა, აღწერილია, როგორ დაუვარდა ტროტუარზე იარაღი მანქანიდან გადმოსვლისას ვაზაგაშვილისთანხმლებ ახალგაზრდას, რომელიც სროლის შედეგად დაიჭრა.

ზურაბ ვაზაგაშვილის მამა ამბობდა, რომ სამართალდამცველები მის ოჯახს გამოძიების პროცესში მუდმივად უქმნიდნენ დაბრკოლებებს. მისი თქმით, კორტებთან მომხდარი სპეცოპერაციიდან ერთ წელიწადში მათ დაზარალებულების სტატუსი მოუხსნეს იმის გამო, რომ საქმის დეტალების გამოთხოვნის უფლება არ ჰქონოდათ.

2007 წელს საქმე ევროპის ადამიანის უფლებათა დაცვის სასამართლოში გაიგზავნა.

შვილის საფლავზე აფეთქებული მამა 

კორტების საქმის ხელახალი გამოძიება 2012 წლის ბოლოს ხელისუფლების შეცვლის შემდეგ დაიწყო.

2015 წლის 20 იანვარს კასპის რაიონში, სოფელ ყარაფილას სასაფლაოზე აფეთქება მოხდა. ზურაბ ვაზაგაშვილის მამა, იური ვაზაგაშვილი შვილის საფლავზე ააფეთქეს. ის 9 წლის განმავლობაში იბრძოდა სიმართლის დასადგენად შვილის მკვლელობის საქმეზე. 

გარდაცვალებამდე ერთი დღით ადრე, მედიაში გამოქვეყნებულ ინტერვიუში, იური ვაზაგაშვილმა ხელისუფლება გააკრიტიკა გამოძიებაში პროგრესის ნაკლებობის გამო. ერთ-ერთ ბოლო პრესკონფერენციაზე კი თქვა, რომ ზოგიერთი სამართალდამცავი, რომელიც მისი შვილის წინააღმდეგ სპეცოპერაციაში მონაწილეობდა, კვლავაც რჩებოდა შინაგან საქმეთა სამინისტროში და მან მინისტრი ალექსანდრე ჭიკაიძე მათ „მფარველობაში“ დაადანაშაულა.

რამდენიმე კვირაში პროკურატურამ დააკავა პირი, რომელსაც ბრალად ედებოდა იური ვაზაგაშვილის აფეთქების მოწყობა. ეს იყო პოლიციის თანამშრომელი გია სოსანაშვილი. პროკურატურის თანახმად მისი “დნმ-ი გენეტიკური ექსპერტიზის დასკვნის თანახმად დაემთხვა ზურაბ ვაზაგაშვილის საფლავზე ამოღებულ ასაფეთქებელი მოწყობილობის ფალიის სახელურზე აღმოჩენილ დნმ-ს. 

როგორ გაიხსნა საქმე? 

იური ვაზაგაშვილის მკვლელობის საქმის გახსნა კორტების საქმის დიდი გამოძიების დასრულების ერთ-ერთი ეტაპი აღმოჩნდა. კორტების სპეცოპერაციის გახმაურებული საქმე 2015 წლის 2 თებერვას გახსნილად გამოაცხადა. პროკურატურამ განზრახ მკვლელობის, მტკიცებულებათა ფალსიფიკაციისა და განზრახ უკანონო დაკავების ბრალდებებით 11 ყოფილი და მოქმედი პოლიციელი დააკავა. 

პროკურატურამ თითქმის 9 წლის წინანდელი ოპერაცია გამოაცხადა სამართალდამცველთა მხრიდან განხორციელებულ "შეიარაღებულ თავდასხმად" და განაცხადა, რომ ზურაბ ვაზაგაშვილი ემსხვერპლა პოლიციის ყოფილი მაღალჩინოსნის, ირაკლი ფირცხალავას შურისძიებას. 

გამოძიების ინფორმაციით, სპეცოპერაცია კრიმინალური პოლიციის უფროსის ყოფილმა მოადგილემ ირაკლი ფირცხალავამ დაგეგმა, რათა ერთის მხრივ, შური ეძია 2006 წლის აპრილში ნარკოტიკულ დანაშაულის ბრალდებით  დაკავებული მისი ძმის გამო, რომელიც ამ დანაშაულში ალექსანდრე ხუბულოვმა ამხილა, ხოლო მეორეს მხრივ, „ნულოვანი ტოლერანტობის პოლიტიკის“ ფარგლებში „დანაშაულთან მებრძოლი სამართალდამცავების იმიჯი დაემკვიდრებინა“.

თითქოსდა ყაჩაღური თავდასხმის მომზადებაში ეჭვმიტანილ პირებს, რომლებიც შუქნიშნის გამო სანაპიროზე გაჩერებულ მანქანაში ისხდნენ, ფირცხალავას ბრძანებით რამდენიმე სპეცრაზმელი მიუახლოვდა და ხალხმრავალ ადგილას ყოველგვარი მოწოდებისა და გამაფრთხილებელი გასროლის გარეშე, ცეცხლი გაუხსნა, რა დროსაც ზურაბ ვაზაგაშვილმა მანქანა ადგილიდან დაძრა, თუმცა ინტერნსიური სროლების შედეგად მისი მართვა დაკარგა და ტროტუარზე მდგარ ბოძს შეეჯახა. 

ამის შემდეგ, გამოძიების ინფორმაციით, დაიწყო საქმის ფალსიფიცირება: კერძოდ, ადგილზე მიყვანეს და დაცხრილული მანქანის უკან განათავსეს პოლიციელის ავტომანქანა, რომლის წინა საქარე მინას ჰქონდა ნატყვიარები, თითქოს მანქანის შიგნიდან სროლის კვალი; ასევე ერთ-ერთმა პოლიციელმა მიიყენა თვითდაზიანება, რომელიც თითქოს მას ვაზაგაშვილის მანქანასთან შეჯახების გამო მიადგა; და  ასევე ვაზაგაშვილის მანქანაში ჩააწყვეს  ცეცხლსასროლი იარაღები, მასრები, რაციები და ყაჩაღობისათვის საჭირო სხვა ნივთები.

პროკურატურის თქმით, მკვლელობის მოტივი და მომხდარის სურათი 150-მდე მოწმის დაკითხვისა და ათზე მეტი ექსპერტიზის შედეგად დადგინდა.

რა მასალები გაიგზავნა სტრასბურგში? 

საქმეში „ვაზაგაშვილი და შანავა საქართველოს წინააღმდეგ“ მომჩივანი პირები იყვნენ ზურაბ ვაზაგაშვილის მამა  იური ვაზაგაშვილი და დედა ციალა შანავა. 

ევროსასამართლოს პრესრელიზში წერია, რომ საქმე ეხება მომჩივანის შვილის მკვლელობას და მათ მოთხოვნას ჩატარდეს გამძიება. 

ბოლო პრესრელიზში რაც ევროსასამართლომ გაავრცელა, აღწერილია მომჩივანთა შვილის მკვლელობის გარემოებები და მოვლენები 2006 წლიდან 2015 წლამდე.  აქვე საუბარია იური ვაზაგაშვილის მკვლელობის საქმეზეც. 

საჩივარი, რომელიც ეხება 2006 წელს მათი შვილის მკვლელობას, ეყრდნობა ადამიანის უფლებათა და ძირითად თავისუფლებათა დაცვის კონვენციის მეორე მუხლს, სიცოცხლის უფლებას და ამ დანაშაულის ადეკვატური გამოძიების არარსებობას. სტრასბურგის სასამართლომ საქმეს მიღების თანავე პრიორიტეტი მიანიჭა. 

ნოდარ გოგალაძის საქმე

„გოგალაძე საქართველოს წინააღმდეგ“ მომჩივანი არის საქართველოს სოფელ რთველში მცხოვრები, 1986 წელს დაბადებული ნოდარ გოგალაძე. ის ჩივის პოლიციის მხრიდან არასათანადო მოპყრობაზე მისი დაპატიმრების შემდეგ, ასევე ეფექტიანი გამოძიების ჩაუტარებლობაზე, რაც რვა წლის განმავლობაში გაგრძელდა და შემდეგ შეწყდა. 

საქმის დეტალები 

ნოდარ გოგალაძე 2008 წლის 13 თებერვალს ბორჯომის პოლიციამ დააკავა. ის ამბობდა, რომ პოლიციის განყოფილებაში ფიზიკურად გაუსწორდნენ და თავის არეში სცემეს. ადამიანის უფლებების ევროპულ სასამართლოში გოგალაძემ იჩივლა წამების, არაადამიანური ან ღირსების შემლახველი მოპყრობის ამკრძალველი საშუალებისა და სამართლებრივი დაცვის უზრუნველსაყოფად.