Ημέρα για την εξάλειψη της βίας στις γυναίκες – Η δολοφονία των αδελφών Μιραμπάλ που ενέπνευσε το κίνημα

Από το 1981 μέχρι και σήμερα, σαράντα χρόνια αργότερα, η ημέρα αυτή όχι μόνο δεν χάνει τη σημασία της, αλλά με «φόντο» τις 13 γυναικοκτονίες που έλαβαν χώρα στη χώρα μας το 2021, πλέον μοιάζει πιο σημαντική από ποτέ.

«Στις 25 Νοεμβρίου 1960 τρεις αντικαθεστωτικές της δικτατορίας του στρατηγού Τρουχίγιο ξυλοκοπήθηκαν και ρίχτηκαν σε κάποια χαράδρα της Δομινικανής Δημοκρατίας. Ήταν οι αδερφές Μιραμπάλ. Επειδή ήταν όμορφες, τις αποκαλούσαν πεταλούδες.

Στη μνήμη τους, στη μνήμη της ανείπωτης ομορφιάς τους, η 25η Νοεμβρίου είναι αφιερωμένη στην καταπολέμηση της ενδοοικογενειακής βίας. Ή καλύτερα: κατά της βίας των διάφορων μικρών Τρουχίγιο που ασκούν τη δικτατορία τους μέσα στο σπίτι».

Αυτό είναι μόνο ένα μικρό απόσπασμα του Εδουάρδο Γκαλεάνο στο βιβλίο του «Γυναίκες» το οποίο πολλοί έχουν χαρακτηρίσει ως βιβλίο-ύμνο στη γυναίκα.

Ο συγγραφέας δεν πρόλαβε να δει ποτέ τυπωμένο το συγκεκριμένο βιβλίο, καθώς έφυγε από την ζωή οκτώ μήνες πριν τον Απρίλιο του 2015.

Ωστόσο κατάφερε να αφήσει πίσω του κάτι πολύ σπουδαίο. Μία οργανωμένη σύνθεση στην οποία αναδεικνύονται οι ποίκιλες όψεις της γυναίκας.

Η ιστορία των αδελφών Μιραμπάλ δεν ενέπνευσε μόνο τον Γκαλεάνο, αλλά και πολλές γυναικείες οργανώσεις του ΄80 προκειμένου να ξεκινήσουν τον δικό τους αγώνα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών, έναν αγώνα που συνεχίζεται ακόμη και σήμερα.

Από το 1981 μέχρι και σήμερα, σαράντα χρόνια αργότερα, η ημέρα αυτή όχι μόνο δεν χάνει τη σημασία της, αλλά με «φόντο» τις 13 γυναικοκτονίες που έλαβαν χώρα στη χώρα μας το 2021, πλέον μοιάζει πιο σημαντική από ποτέ.

Οι τρεις αδελφές που έγιναν σύμβολο της λαϊκής και φεμινιστικής αντίστασης

H Πάτρια, η Μαρία Αργκεντίνα Μινέρβα και η Αντωνία Μαρία Τερέσα μεγάλωσαν σε μία εύπορη οικογένεια στην πόλη Ojo de Agua στο προάστιο Salcedo της Δομινικανής Δημοκρατίας.

Είχαν παντρευτεί και ζούσαν μία ήρεμη ζωή μέχρι την άνοδο του δικτάτορα Ραφαέλ Λεωνίδα Τρουχίγιο στην εξουσία.

Τότε ήταν που όλα άλλαξαν για τη χώρα, αλλά και για τις αδερφές που έντρομες έβλεπαν τον Τρουχίγιο να καταπατά τα δικαιώματα των συμπολιτών τους.

Η πρώτη που συμμετείχε στην αντίσταση ήταν η Μινέρβα, που έμαθε περισσότερα για τις αδικίες του καθεστώτος όταν πήγε να σπουδάσει στην πρωτεύουσα της χώρας.

Μάλιστα, όταν ήταν μόλις 22 ετών, ο 58χρονος δικτάτορας Τρουχίγιο την είχε ήδη προσέξει. Όχι όμως για την αντιστασιακή της δράση, αλλά για την εξωτερική της εμφάνιση.

Έτσι, δεν ήταν λίγες οι φορές που η Μινέρβα τον είχε απορρίψει.

Σύμφωνα με τις μαρτυρίες της τέταρτης και μοναδικής επιζήσασας αδερφής της οικογένειας, Ντεντέ, όταν το 1949 ο δικτάτορας είχε διοργανώσει πάρτι προς τιμήν του, είχε απαιτήσει να παρευρεθούν η Μινέρβα και η οικογένειά της.

«Φοβόμασταν ότι θα της προσφέρει κάποιο ποτό, μιας και υπήρχαν φήμες ότι είχε στην κατοχή του ένα είδος ναρκωτικού που έκανε τις γυναίκες να λιποθυμούν στα χέρια του» έγραψε η Ντεντέ μερικά χρόνια αργότερα στη βιογραφία της.

Η Μινέρβα πράγματι χόρεψε με τον Τρουχίγιο και ήταν αρκετά τολμηρή, ώστε να του πει ξεκάθαρα ότι δεν συμφωνούσε με την πολιτική του. Τότε την απείλησε και η οικογένειά της αποχώρησε -μεγάλη προσβολή, αφού σύμφωνα με το πρωτόκολλο κανείς δεν μπορούσε να φύγει πριν τον Τρουχίγιο.

Η Μινέρβα και ο πατέρας της συνελήφθησαν και ο Τρουχίγιο δήλωσε ότι θα τους άφηνε ελεύθερους μόνο αν τον συναντούσε μόνη της στο δωμάτιο του. Η Μινέρβα αρνήθηκε και τότε ξεκίνησαν οι πρώτες διώξεις για την οικογένεια.

Οι «Πεταλούδες» της Δομινικανής Δημοκρατίας

Η Μινέρβα έγινε η αρχηγός της αντίστασης, ενώ οι αδερφές της Πάτρια και Μαρία Τερέσα σύντομα πήγαν στο πλευρό της.

Μάλιστα έβαλαν και τους συζύγους τους στην οργάνωση «Κίνημα της 14ης Ιουνίου», που ίδρυσαν οι ίδιες.

Η οργάνωση πήρε το όνομα της από μία αποτυχημένη επανάσταση που είχαν οργανώσει εξόριστοι Δομινικανοί στην Κούβα.

Οι αδελφές μοίραζαν φυλλάδια, οργάνωναν τη δολοφονία του δικτάτορα και μάζευαν όπλα για να ανατρέψουν το καθεστώς.

Φυλακίστηκαν και βασανίστηκαν πολλές φορές, και έτσι είχαν γίνει γνωστές στο λαό που τις αποκαλούσε «Πεταλούδες» (Las Mariposas).

Ο δικτάτορας είχε καταλάβει ότι αποτελούσαν απειλή και έβαλε στόχο να τις εξαφανίσει.

Η δολοφονία που ανέτρεψε μια σκληρή δικτατορία

Στις 25 Νοεμβρίου το 1960, οι τρεις αδελφές πήγαν να επισκεφτούν τους φυλακισμένους συζύγους τους στο Puerto Plata, παρ’ όλες τις φήμες που κυκλοφορούσαν για τα σχέδια του Τρουχίγιο.

Και οι φήμες δυστυχώς ήταν αληθινές, αφού κατά την επιστροφή τους, οι άνδρες του Τρουχίγιο σταμάτησαν το αμάξι τους, σκότωσαν τον οδηγό τους και τις απήγαγαν.

Σύμφωνα με τις μαρτυρίες, οδηγήθηκαν σε ένα χωράφι με ζαχαροκάλαμα.

Εκεί βασανίστηκαν, ξυλοκοπήθηκαν και στραγγαλίστηκαν μέχρι θανάτου.

Τα σώματά τους επιστράφηκαν στο αυτοκίνητο, το οποίο έριξαν σε ένα γκρεμό.

Η τριπλή αυτή δολοφονία ονομάστηκε την επόμενη ημέρα «τροχαίο δυστύχημα».

Όταν η δολοφονία τους έγινε γνωστή, ο λαός ξέσπασε σε αντιδράσεις, ενώ πολλές χώρες έκοψαν κάθε επαφή με τη Δομινικανή Δημοκρατία, ασκώντας τεράστια πίεση στον Τρουχίγιο. Τελικά, λίγους μόλις μήνες μετά τη δολοφονία των αδελφών Μιραμπάλ, ο Τρουχίγιο δολοφονήθηκε αιφνιδιαστικά από μία ομάδα ανδρών και έτσι μπήκε τέλος στην 31ετη δικτατορία του.

Κάθε χρόνο στις 25 Νοεμβρίου τιμούμε τις αδελφές Μιραμπάλ και τη θυσία τους με την Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών.