Γνωρίστε τον ψηλότερο Έλληνα - Είναι 28 ετών και ζει στη Γερμανία

Ο 28χρονος Γιάννης Παπαδημητρίου από τη Λάρισα είναι ο πιο ψηλός Έλληνας, καθώς έχει ύψος 2,24 εκατ.

«Γεννήθηκα στο Μόναχο στις 3 Ιουνίου 1990 και μέχρι το Δημοτικό είχα μια φυσιολογική ζωή. Στο Γυμνάσιο όμως άρχισαν τα πρώτα μου προβλήματα, καθώς το ύψος μου είχε σαν αποτέλεσμα να υποστώ μπούλινγκ από τους συμμαθητές μου που με πείραζαν και με κορόιδευαν. Για πρώτη φορά διαπίστωσα ότι το ύψος αρχίζει να δημιουργεί προβλήματα», εξομολογείται ο 28χρονος.

Το μπάσκετ και τα όνειρα

Ο νεαρός άρχισε παλιότερα να ασχολείται με το μπάσκετ όταν τον προσέγγισε ένας μάνατζερ.

«Δεν ξέρω τι σκέφτεσαι να κάνεις. Εσύ πρέπει να παίξεις οπωσδήποτε μπάσκετ» μου λέει και πείθομαι. Ήμουν 17 χρονών και είχα ήδη ύψος 2,07».

«Από τότε άρχισαν να ενδιαφέρονται για μένα η ΑΕΛ, ο Φοίνικας και η Ολύμπια, ενώ άρχισα και προπονήσεις στίβου. Κάποια στιγμή με κάλεσαν να πάω στην Αθήνα με προοπτική να παίξω στον Παναθηναϊκό».

Ο γιγαντισμός και οι επιπλοκές στην υγεία του

Λίγο πριν υπογράψει συμβόλαιο, οι γιατροί της ομάδας τού κάνουν εξετάσεις. Τα αποτελέσματα δεν είναι καλά για τον Γιάννη.

Διαγιγνώσκεται με γιγαντισμό και του αποκαλύπτουν πως αν δεν κάνει εγχείρηση, ενδέχεται να ψηλώνει μέχρι τα 35 του και να φτάσει τα 2,57 μέτρα, κάτι που θα έθετε σε κίνδυνο ακόμη και την ίδια τη ζωή του.

Η περίπτωση να διαγνωστεί κάποιος με γιγαντισμό, όπως του αποκαλύπτουν αργότερα γιατροί στη Γερμανία, είναι μία στο ένα εκατομμύριο. Ο Γιάννης Παπαδημητρίου παίρνει άρον άρον το πρώτο αεροπλάνο και επιστρέφει πίσω στη Γερμανία για να μπει στο χειρουργείο.

Πρόκειται, ουσιαστικά, για μια επέμβαση η οποία «κλείνει» την υπόφυση, έναν αδένα που βρίσκεται πάνω από τα μάτια και από τον οποίο εκλύονται μεταξύ άλλων όλες οι αυξητικές ορμόνες.

«Μου είχαν πει να κάνω την εγχείρηση και να πάω πίσω να το ξανασυζητήσουμε για να παίξω μπάσκετ» εξηγεί ο 28χρονος Γιάννης.

Λαμβάνει φαρμακευτική αγωγή για δύο χρόνια και στα 20 του, έχοντας φτάσει ήδη τα 2,20, μπαίνει στο χειρουργείο. Πρόκειται, ουσιαστικά, για μια επέμβαση η οποία «κλείνει» την υπόφυση, έναν αδένα που βρίσκεται πάνω από τα μάτια και από τον οποίο εκλύονται μεταξύ άλλων όλες οι αυξητικές ορμόνες.

Υπό κανονικές συνθήκες, η υπόφυση σ' έναν άνδρα «κλείνει» περίπου στα 20 με 21 του χρόνια. Στην περίπτωση του Γιάννη, όμως, ήταν ακόμη ανοιχτή με αποτέλεσμα να μη σταματά να «τραβά» κι άλλο ύψος. Η εγχείρηση πετυχαίνει, ωστόσο, ένα ιατρικό λάθος στον εγκέφαλο του Γιάννη μετά την εγχείρηση τον καθηλώνει σε κώμα για 2 μήνες.

«Όλο αυτό το διάστημα δεν ήξερα τι γίνονταν. Έβλεπα όνειρα και φαντασιώσεις. Είδα μέχρι και τον συγχωρεμένο τον μπαμπά μου» θυμάται σήμερα ο Γιάννης Παπαδημητρίου.

«Είχα φανταστεί, μάλιστα, μέχρι και πως χτίσαμε δικό μας σπίτι στην Ελλάδα. Νόμιζα πως ήταν αλήθεια. Ξυπνάω και ρωτάω τη μάνα μου "πως πάει το σπίτι;"».

Για 9 μήνες μένει στο νοσοκομείο, ενώ τα επόμενα 3 χρόνια κινείται με αναπηρικό αμαξίδιο.

Εξαιτίας εκείνου του ιατρικού λάθος, δεν μπορεί σήμερα να τρέξει ή να σταθεί για πολλή ώρα όρθιος, χωρίς όμως να του απαγορεύει να περπατά και να εργάζεται κανονικά. Το ύψος του τελικά παγώνει στα 2,24, ωστόσο, το όνειρο του επαγγελματικού μπάσκετ χάνεται.

Ο ίδιος, βέβαια, περνά καμιά φορά από το γηπεδάκι της γειτονιάς και σουτάρει μερικές βολές. «Κυνήγησα τους γιατρούς στα δικαστήρια όλα αυτά τα χρόνια αλλά τα παράτησα πριν από 6 μήνες γιατί δεν έβγαζα άκρη» παραδέχεται ο Γιάννης Παπαδημητρίου.

Φύλακας άγγελος η μάνα του

«Αν δεν είχα τη μάνα μου στο πλευρό μου δε ξέρω αν θα τα κατάφερνα. Η καημένη ανεβοκατέβαζε το καροτσάκι μου για 3 χρόνια από τον δεύτερο όροφο γιατί η πολυκατοικία δεν είχε ασανσέρ. Είναι άγιος άνθρωπος η κ. Βάγια».

Ο Γιάννης έχει ακόμη 3 αδέρφια ύψους 1,74, 1,81 και 1,82. Η μητέρα του δεν ξεπερνά το 1,60. «Πήρα εγώ όλο το ύψος στην οικογένεια»

Το σπίτι τους στη Γερμανία έχει προσαρμοστεί έτσι ώστε να μπορεί να εξυπηρετεί και τον Γιάννη. Μόνο το κρεβάτι του είναι διαστάσεων 2,50 επί 1,80 μέτρων.

«Ακόμη και για το αμαξίδιό μου περίμενα καιρό μέχρι να το πάρω, γιατί έπρεπε να γίνει ειδική παραγγελία για μένα. Και να φανταστείς πάλι μου έπεφτε στενό γιατί αλλιώς δεν θα μπορούσα να περνώ τις πόρτες» λέει γελώντας ο Γιάννης σήμερα. Ο ίδιος έχει ακόμη 3 αδέρφια ύψους 1,74, 1,81 και 1,82. Η μητέρα του δεν ξεπερνά το 1,60. «Πήρα εγώ όλο το ύψος στην οικογένεια» προσθέτει.

Ο «γίγαντας» προπάππους

Είναι πολύ πιθανό, όπως έχει μάθει, το ιδιαίτερο αυτό χαρακτηριστικό να το κληρονόμησε από έναν προπάππου του, ο οποίος ζούσε στη Λάρισα και είχε φτάσει τα 2,17 μέτρα ύψος.

«Μου λένε πως υπάρχουν φωτογραφίες στο χωριό που δείχνουν πόσο ψηλός ήταν. Θέλω να πάω κάποια στιγμή να τις βρω». Τώρα πια, όμως, δεν μπορεί να φύγει εύκολα από το σπίτι του και να μείνει σε κάποιο άλλο. «Το κρεβάτι της γιαγιάς μου για παράδειγμα στην Ελλάδα είναι μικρό, γι' αυτό και κοιμάμαι με τα πόδια μου να αιωρούνται» εξηγεί

«Τα πεζοδρόμια, από την άλλη στην Ελλάδα, πολλές φορές είναι μικρά. Ξέρεις πόσες φορές έχω χτυπήσει το κεφάλι μου σε τέντες; Κάτι τέτοιο στη Γερμανία δεν γίνεται».

Από την «ειδική παραγγελία», όμως, δεν ξεφεύγει πουθενά. Μόνο για να περπατήσει χρειάζεται παπούτσια νούμερο 57.

Τι τρώει

«Ευτυχώς, στο Μόναχο που ζω, έχω βρει ένα κατάστημα που πουλάει αθλητικά ρούχα μπάσκετ σε μεγάλα νούμερα και δεν χρειάζεται να τα παραγγέλνω». Ο Γιάννης είναι περίπου 150 κιλά αλλά αν τον δεις, τον κάνεις για αδύνατο. Για να συντηρηθεί, μάλιστα, τρώει καθημερινά περίπου 5 με 6 πιάτα σπιτικού, ελληνικού –όπως επισημαίνει– φαγητού, κι αυτό γιατί, πέραν της μπιραρίας, η οικογένεια διαθέτει ένα ακόμη εστιατόριο με ελληνική κουζίνα.

Χαμός για μια σέλφι

Ενώ, λοιπόν, κανονικά η απόσταση μέχρι να φτάσει εκεί είναι μικρή, ο Γιάννης κάνει περίπου 40 λεπτά με τα πόδια. «Βγάζω περίπου 5 σέλφις με αγνώστους κάθε μέρα. Με σταματούν όλη την ώρα και με ρωτάνε τι ύψος έχω. Μερικοί αναρωτιούνται μέχρι και τι αέρα έχει εκεί πάνω» λέει γελώντας.

Πριν από 2 χρόνια στο Παρίσι, συναντήθηκε, μάλιστα, με τους ψηλότερους ανθρώπους στον κόσμο, μεταξύ των οποίων με τρεις που ξεπερνούσαν το ύψος του. Ήταν η πρώτη φορά που ένιωσε κοντός στη ζωή του.

Ο Γιάννης και τα κορίτσια

«Αισθανόμουν σαν ένα μικρό παιδί. Τότε κατάλαβα πως νιώθουν όσοι στέκονται δίπλα μου» προσθέτει. Τόσα χρόνια μετά, όμως, ο Γιάννης έχει συνηθίσει πια πως ό,τι και να κάνει θα τραβά τα βλέμματα του κόσμου. «Όταν βγαίνω με κορίτσια σε clubs τους λέω «να ξέρετε από τη στιγμή που είστε με μένα, θα κάνω εγώ το σόου» λέει γελώντας. Θα 'θελε, μάλιστα, όταν ρθει η ώρα, να παντρευτεί με Ελληνίδα.

«Οι Γερμανίδες είναι ψηλές αλλά δεν κάνουν για τίποτα» σχολιάζει γελώντας. Και, ποιος ξέρει, όπως καταλήγει, ίσως ο δρόμος τον φέρει κάποια στιγμή να ζήσει μόνιμα πίσω στη χώρα του προπάππου του, την Ελλάδα.

 

Με πληροφορίες από τη lifo